Florin Bratu, Galatasaray günlerini anlattı!

2003/04 döneminde Galatasaray forması giyen Florin Bratu, kendisi üzere sarı kırmızılı kulüpte oynayan Gabriel Tamas ve Ovidiu Petre ile İstanbul’da yaşadıklarını anlattı.

Gazeta Sporturilor’a konuşan Bratu’nun İstanbul anıları…

“Florin, Tamas ile birlikte İstanbul’da uyumlu muydunuz?”

– Hatırlıyorum da bir gün idman sonrası Tamas, benimle birlikte Ovidiu Petre’nin yanına geldi. ‘Sizi Kapalıçarşı’ya götüreceğim’ dedi. Ben de ‘Çıldırdın mı? Kapalıçarşı’da ne işimiz var? Herkes bizi tanıyor, sıkıntı olur” dedim. Tamas, “Altın zincir alacağım, gitmemiz lazım” dedi. Duşlarımızı aldık, kıyafetlerimizi giydik ve Kapalıçarşı’ya gittik. Kapalıçarşı, konser alanı üzereydi. Herkes bir yerden bağırıyordu. Gabriel Tamas da tam 1 kiloluk altın zincir aldı.

“ALTININ GRAMINA 10 DOLAR VERDİ”

– 1 kiloluk altın zincir! “Ne yapıyorsun, savaşa mı gidiyorsun?” dedim. Her vakit gösterişli olmayı, ilgi çekmeyi severdi. Zincir için çok para ödedi. Gramına 10 dolar verdi. Onunla 17 yaşımda Tractorul Braşov’da oynamıştım. Çok nazik ve karakterli biridir.

“TAMAS GERÇEK BİR LİDERDİ”

– Dinamo Bükreş’teyken bir partideydik. Kadro iyi değildi. Teknik yöneticimiz Ioan Andone bizi bir restorana götürdü. Tamas ayağa kalkıp masayı yumrukladı. ‘Evet artık içiyoruz, yiyoruz. Kimse 5 saat boyunca buradan ayrılmıyor ancak yarından itibaren hepimiz idmanda sıkı çalışacak ve kimse bizi yenemeyecek’ demişti. Kadrosu bir halde bir ortaya getirmişti. Bir başkan olmak istiyordu ve bunu da nasıl yapacağını biliyordu. Tamas, o günden sonra alanda daima %200’ünü verdi. İki ay boyunca çok sıkı idman yaptı. En güzeliydi.

“KAFAMA SİLAHI DAYADIM”

– Ovidiu Petre ile komşuyduk. Yan yana apartmanlarda kalıyorduk. Bir gün Ovidiu bende kalıyordu. Kapıyı birinin zorladığını, hırsız olabileceğini düşünüyorduk. Çabucak silahımı aldım ve kendi başıma dayadım. Hırsızları kendimi vurmakla tehdit edecektim ve böylelikle konuta giremeyeceklerdi. Lakin gelen giden olmadı. 23 yaşımdaydım, çocuktum ve sahiden çok korkmuştum.

“İSTANBUL HARİKAYDI”

– İstanbul’da birinci dakikadan itibaren kendimi çok iyi hissettim. Havalimanı çalışanından kampta hizmet edenlere kadar herkes iyi davranıyordu. O yıl kulübün mali sıkıntıları olduğu için Nantes’a satılmıştım.