Sergen Hoca’nın yanından kıymetli teknik adamlar çıktı. Sizin planınız, hayalleriniz nelerdir?
Ne yaparsınız yapın, her işin bir hayali vardır. Şampiyon olduk, artık daha fazlasını hayal edeceğiz. Bunun hududu yoktur. Tamer Tuna ve Çağdaş Atan bize geldiğinde teknik adamlık yapmak istiyordu. Ben de alışılmış ki yapmak isterim fakat hocayla farklı bir bağım var. O bırakmadığı sürece ben de onu bırakmak istemiyorum. Duygusal bir bağımız var, o nereye giderse onunla devam etmek istiyorum.
Yardımcı antrenörler hocanın yanında durmaz fakat siz 90 dakika saha kenarında Sergen Yalçın ile ayakta oluyorsunuz. Grubu ve hocayı nasıl anlatırsınız?
Sergen Hoca farklı bir kişilik ve karakter. Biz birlikte grup arkadaşlığı da yaptık. Birbirimizi çok iyi anladığımızı ve tamamladığımızı düşünüyorum, o da bu türlü düşünüyor. Sergen Hoca kendi haricinde bütün sorumluluğu bana vermiş durumda. Alanda iki fazla gözün olması her vakit avantajdır. Bir kişinin yapabileceği iş değil, 11 oyuncu oynuyor, hepsinin başka külfeti olabiliyor. Bu özgürlüğü ve inancı verdiği için de ben de ona elimden gelen yardımı yapmaya çalışıyorum. Sergen Hoca’yla gözümü açtım, onunla bitiririz inşallah. Bizim bağlantımız hem hoca-yardımcı hem abi-kardeş ilgisi. Birbirimizi çok iyi tanıyoruz, konuşmadan bile muahede ve işleri halletme düzeyine geliyoruz.
ANTRENÖRLÜK YALNIZCA TEKNİK-TAKTİK DEĞİLDİR
Bu dönem birçok oyuncu ikinci baharını yaşadı. Neler yaptınız da bu muvaffakiyet geldi?
Sergen Hoca’nın en büyük özelliklerinden bir tanesi oyuncuyu ikna edebilmesi. Bu düzeye gelmiş bir oyuncunun berbat olma ihtimali yok lakin berbat performans verebilirler. Yetenekleri ve meslekleri var. Burada devreye inandırmak ve alana yansıtmak giriyor. Bunu da Sergen Hoca ve takımı olarak bugüne kadar iyi yaptığımızı düşünüyoruz, Anadolu’da çalıştığımız gruplar da dahil. Antrenörlük burada devreye giriyor, 11 kişi alana sürün çıksın oynasın değil. İşin taktik-teknik kısmı var ve bir de ruhsal yanı var. Oyunculardan ruhsal olarak da geri dönüş almak farklı bir meziyet.
“BİRİLERİ ÇIKAR OYNAR” DÖNEMİN ÖZETİ BUYDU
Bir dönemde iki kupa… Bu zaferleri nasıl anlatırsınız?
İki kupanın kıssasını de başı, ortası ve sonu diye üçe ayırabiliriz. Dönem başı ligin geç bitmesi ve Şampiyonlar Ligi ön elemesi nedeniyle çok hazırlık yapamadık. Hatta oyuncularımızın sonradan gelmiş olması bizi Şampiyonlar Ligi’nden etti. Çok sıkıntı bir devirde başladığımız vazifeye, dönem başı önemli zahmetler yaşadıktan sonra kadroya katılan oyuncuların form tutmasıyla birlikte birinci yarıyı önder bitirip, en son ulusal ortaya kadar iyi götürdüğümüz bir dönem oldu. Son ulusal ortadan oyuncularımız Kovid ve sakatlıklarla döndü. Kalan 10 maçı 13- 14 şahısla bitirdik. Şampiyonluk, yaşadığımız tüm sorunları unutturdu.
Son düdük çaldığında neler hissettiniz?
Tanım edilmesi çok güç. Gollerle alınabilecek bir şampiyonluktu. O gün biz hocayla odada oturamadık heyecandan. ‘Maç bir an evvel gelsin, ne olacaksa olsun’ dedik, gerilime girdik. İş olarak ne kadar itidalli gözükseniz de gerilim altındayız. Bir tane maçla şampiyonluğu kazanıp kaybedebilirsiniz. “Ya olmasaydık ne olacaktı” diye düşündük. O yıkımı düşünmek bile insanı ürkütüyor. Doğal ki şampiyon olmak insanı memnun ediyor.
SAKATLIK OLMASA 2-3 HAFTA ERKEN BİTERDİ
Rakiplerinize nazaran takım kısıtlıydı. İşin içinden nasıl çıktınız?
Rakiplerimizin takımına baktığımızda her mevkide fazla sayıda oyuncuları vardı. Bizde ise Necip vardı. Dorukhan’ı bile sol bek oynatıp maç kazandık. Oyuncuları nerede oynatırsak oynatalım bize performans verdiler. Muvaffakiyetin temellerinden biri de bu. Sergen Hoca’nın en büyük artılarından bir tanesi oyuncuyu ikna edebilmesi. Hiçbir vakit oyuncu eksikliğini söylemedi. “Birileri çıkar oynar” kelamı dönemin özetlerinden bir tanesi. Oyunculara verdiği öz inanç çok tesirli oldu.
Son haftalarda atak oyuncularınızın birçoğu sakatlandı. Sakatlık olmasaydı şampiyonluk daha erken gelir miydi?
Takıma 3 kaleci alıyorduk, gençleri alıyorduk yeniden de tamamlanmıyordu. Rıdvan, sol önde N’Koudou yerine oyuna giriyordu. Kulübede atak oyuncusu kalmamıştı, mecburen oyun içi değişiklikleriyle tahlil arıyorduk. Larin ile Gökhan’ın yerini değiştiriyorduk, bu biçimde sıkışan maçları çözmeye çalışıyorduk. Oynayan oynamayan herkesin katkısı var bu dönem inanılmaz, destansı bir dönem. Daha kolay şampiyonluk alabileceğimizi düşünüyorduk. Oyun ve skor manasında geriye düşmesine neden olup, iki rakibimizi ortak ettik. Bu oyuncu kümesi sakatlanmasaydı, şampiyonluğu iki-üç hafta erken getirebilirdik.
ŞEBNEM ŞAHİN (EŞİ): AĞLADIĞIM MAÇLAR OLDU
Bu dönem Murat’ı hiç göremedim. Kahvaltıyı, bayramları, anneler günü, doğum günleri, özel günler hepsini unuttuk. Kazanmak için totemlerim vardı. Konuttan çıkmam, maça gitmem. Etmem gereken dualar var. Fanatik Beşiktaşlı olduğum için taraftar gözüyle bakıyorum. Çok üzüldüğüm, ağladığım, uykusuz kaldığım ve kızdığım maçlar da oldu. Murat’ın meskene en üzgün geldiği maç Fenerbahçe beraberliği ve Galatasaray mağlubiyetiydi. Benim en sevdiğim oyuncu Ghezzal, 1 numaram o. Ghezzal ve Rosier’e hastayım. Josef ve Vida’yı da çok seviyorum.
OKAN ŞAHİN (KÜÇÜK OĞLU):
Şampiyonluğa çok sevindim ve o ekipte babamın çalıştığını görmek daha da sevindiriciydi. Gururlandım. Televizyonda babamın sevincini görünce ben de meskende yerimde duramıyordum.
DOĞUKAN ŞAHİN (BÜYÜK OĞLU):
19 Mayıs doğum günümdü, kutlamalara denk geldi. Hayatımın en hoş günüydü. Babam Göztepe maçı sonrası aradı ‘Sana doğum günü armağanım olsun’ dedi. Bundan daha hoş ikram olamazdı.
KAYBETTİĞİMİZDE KONUŞMUYOR;
‘O OYNAR MI?’ DİYE KIZIYOR
Murat Şahin eşinin kelamları üzerine, “Mağlup olunca telefonu açmıyor, bir gün konuşmuyor benimle, latife değil.. ‘O oynar mı bu çıkar mı’ diye yorumlar da beraberinde geliyor.
Sporx
