Japon oyun oyuncularının dikkat çekmemeleri ve performanslarının konuşmasına izin vermeleri öğretiliyor. Ancak on yılı aşkın bir süredir Shohei Ohtani ortalığı yayılanya hazırdı.
Lisedeyken doğrudan Büyük Liglere giden ilk Japon oyuncu olmak istiyordu. Bunun yerine Japonya’da profesyonel olarak çıkış yaptığında sahada oynamak ve atış yapmakta ısrar etti ki bu nadiren yapılan bir gösterim. Altı sezon önce Los Angeles Angels’a katıldıktan sonra bu kaydını sürdürdü ve iki En Değerli Oyuncunun yanı sıra Shotime ve Japonya’nın Babe Ruth’u takma reklamlarını da kazandı.
Şimdi 29 yaşındaki Ohtani, Los Angeles Dodgers’da oynamak için 10 yıllık, 700 milyon parçalık rekor bir sözleşme imzalayarak bir engeli daha aştı. Cumartesi günü yapılan anlaşma, en az sayı vuruşları ve etkili hızlı topları kadar göz kamaştırıcıydı: Angels ekibinin arkadaşı Mike Trout’un 2019’da aldığından 275 milyon dolardan fazla; ve Amerikan profesyonel sporlarında en yüksek yıllık maaşı alan NBA’den Milwaukee Bucks’tan Damian Lillard’dan yılda 10 milyon dolar daha fazla. Ancak aynı zamanda Arjantinli futbol yıldızı Lionel Messi’nin Major League Soccer takımı Inter Miami’de oynadığı yıl 50 ila 60 milyon dolar kazandığı için gölgede kaldı.
Ohtani’nin kemer sıkan ekonomisi, ağların ve ülkelerin başarıları kalıcı mümkün oyunculara ve takımlara bağlamak için yüz yılda, hatta milyarlarca dolar harcadığı beyzbol ve profesyonel sporların genellikle kafa karıştırıcı ekonomilerini daha geniş bir şekilde vurguluyor.
Hideo Nomo’dan Ichiro Suzuki’ye ve Hideki Matsui’ye kadar Japon oyuncuların güvenilir transferleri kanıtlandı. Ancak Ohtani’nin rekor maaş günü tamamen farklı bir şey. Bu, Japon oyuncuların sadece çok iyi değil, aynı zamanda giderek uluslararasılaşan bir oyun, en iyiler ve en popülerler arasında yer aldıklarıdır.
Çok sayıda büyük takıma danışmanlık yapan ve şu anda New York Üniversitesi’nde spor işletmeciliği programlarını yürüten Vince Gennaro, “Amerika Birleşik resimleri’ne gelen Japon performanslarının sayısı artıyor, ancak bu durum modern bir seviyeye taşınıyor” dedi. .
Ohtani bu sezon dışında çok beğenilen tek Japon yıldızı değil. 25 yaşındaki Yoshinobu Yamamoto, üç sezondur Japon beyzbolunun en iyi oyuncusu olurken, Yankees, Mets ve diğer kulüplerin katılımıyla dikkat çekiyor. Dünya Beyzbol Klasiğinde ABD Takımına karşı sahaya çıkan Shota Imanaga ve Rakuten Altın Kartallardan Yuki Matsui de piyasadaki diğer iki solak atıcıdır.
Ancak değerlendiren takımlar Amerikalı oyuncularla aynı zorluklarla karşılaşılıyor çünkü profesyonel bir spor takımı bir şirkette veya süpermarketi yönetmiyor. Arz ve talep ile kar ve zararlar sabit pozisyonlar değil, hareketli hedeflerdir. Bir oyuncunun ömrünün değeri genellikle, hayattan yaş, sakatlık veya kötü şans nedeniyle engellenmeden devamına devamne günlük önsezilerle birlikte bir sürü istatistiklere dayanır.
Her ne kadar en iyi iki yönlü oyuncu olarak tanıtılsa da Ohtani’nin geçen sezon sakatladığı dirseği nedeniyle 2024’te sahaya çıkması bile pek mümkün görünmüyor. Elbette zorlu bir vuruş ama Bünyanvari hem sahada hem de tüm sektördeki beceriden geliyor.
Ohtani’ye küçük bir Pasifik ülkesinin GSYİH’inin eşdeğerini ödeyen Dodgers, kadroda kalması için ona ödedikleri paranın yalnızca küçük bir kısmını geri alacak. Dodgers son 11 sezon 10’unda ligin seyircisinin lider seyretebildiği satabilecekleri bilet sayıları sınırlıdır. Bilet fiyatlarının artması de zordur çünkü ortalama taraftarları dışarı itebilir.
Ohtani’nin maçlarının Japonya’da canlı yayınlanacağını bilen Japon şirketleri, Dodger Stadyumu’ndaki tabelaları satın almak için acele edecekler. Bir Amerikan şirketinden daha ne kadar tıslamaya istekli olabilecekleri belirsiz. Dodgers, formaların, kulaklıkların ve diğer istenmeyen satışlarından elde edilen tüm geliri kendi iç pazarlarında kullanmakta, ancak başka olanaklarla sunulan ekipmanların satışlarının 30 büyük lig takımının tamamıyla paylaşılması gerekmektedir.
Dodgers’ın hâlihazırda çok kazançlı bir yerel televizyon desteği olmasına rağmen lig, oyunların Japonya’da yaygınlaşmasına izin veren anlaşma da dahil olmak üzere ulusal ve uluslararası medya anlaşmalarını kontrol ediyor.
Yine de Ohtani’nin özellikle kendi içindeki başarıları inkar edilemez. Beyzbol bir asırdan fazla bir süredir Japonya’nın ulusal sporu olmuş ve bu sürenin sonunda kaliteli Japonlar bu oyunu ABD’ye karşı alabilmek için kullanmışlardır. Onlarca yıldır Babe Ruth ve diğer pek çok kişinin hükümdarlarındaki Amerikan takımları ev sahiplerini yerle bir etti. Ancak aradaki rekabet dengelendi.
Japon oyuncuları büyük liglerde başarılı olsalar bile şüpheciler eleştirel olmak için nedenler buldular. Hideo Nomo, Dodgers’a 1995 yılında yarışmacı olarak katıldı ve Yılın Çaylağı seçildi, ancak alaycılar onun alışılmışın dışında, stop-motion sunumuna sahip olması nedeniyle başarılı olduğunu söyledi. Ichiro Suzuki, 2004 yılında bir sezonda 262 vuruşla birinci lig rekorunu kırdığında, eleştirmenlerin bunu öncelikle yer toplarına ve çizgi vuruşlarına vurarak çalıştığını söyledi. Hideki Matsui, Japonya’nın en iyi sümüklü oyuncusuydu, ancak Yankees’te sıradan bir güçlü smaçör olduğu ortaya çıktı.
Ama Ohtani Amerikalıları kendi şartlarıyla yeniliyor. Japonya’da beysbol boyunca aralarında “You Gotta Have Wa”nın da bulunduğu pek çok kitap yazarı Robert Whiting, “150 metreden sayı atabiliyor ve hızla 100 mil hızla zirveye ulaşabiliyor ve Amerikalılardan çoğundan daha büyük ve daha güçlü” dedi.
Nomo, Hideki Irabu ve Alfonso Soriano, 1990’larda oyuncuların hareketlerine ilişkin Japon kısıtlamalarına meydan okumasaydı, Ohtani’nin Ruthian sözleşmesi asla imzalanmayabilirdi. Örneğin Nomo, Dodgers’la sözleşme imzalayabilmek için Japon beysbolundan emekliye ayrılırken, Irabu eski takımı Chiba Lotte Marines onu San Diego Padres’e katılmak için anlaşma yapınca geri adım attı. Irabu daha sonra tercih ettiği yer olan Yankees’e gönderildi. Birkaç yıl sonra, gençliğinde Hiroşima Sazanı tarafından askere alınan Soriano onu takip etti.
MLB Players Association’ın uzun süredir avukatlığını yapan Yine Orza, “Japonya pazarının ABD’deki büyümesinde asıl ödeme Nomo, Irabu ve Soriano’ya ait” dedi. “Bu üç barajı kırıldı. Ohtani gerçekten bunu onların borçlusu.”
Dodgers paralarını doğrudan Ohtani’den geri almasa bile uzun bir oyun oynayabilirler. 11 yıl üst üste play-off’lara kaldılar, ancak yalnızca bir Dünya Serisi şampiyonluğu kazandılar. Ohtani’yi diğer iki eski MVP olan Freddie Freeman ve Mookie Betts’in yanı sıra mükemmel bir atış ekibiyle bir araya gelen Dodgers, yılın baskın takımı haline geldi.
Bu, Ohtani’nin takımda kalabilmesi için altı sezon boyunca asla play-off’lara kalamayan ve hatta galibiyet rekoru bile kıramayan Angels’tan çok farklı.
Gennaro, “Eğer Dodgers gelecek altı, yedi yıl içinde iki veya üç Dünya Serisini kazanırsa” dedi, “Ohtani serinin yüzü olacak ve bütün bir hayran nesli takımı uzun süre takip edecek.”
